با نگاهی به مباحث مقررات ملی ساختمان
 امروزه رشد جمعیت و توسعه زندگی شهری، زندگی در ساختمان‌های انفرادی یا خانه‌های مستقل را غیرممکن ساخته و انسان ها ناگزیر آپارتمان ها و برج ها را برای سکونت برگزیده اند. بعد از ساخت بنا، تأسیسات قلب تپنده ساختمان و مهمترین عامل در طول مدت بهره‌برداری است؛ لذا انتخاب و بهره برداری مناسب از تجهیزات گرمایشی-سرمایشی امری مهم و اساسی است.
هدف از این نگارش یادآوری بندهایی از مقررات ملی ساختمان است که اکثرا نادیده گرفته شده و متاسفانه در موارد زیادی منجر به جرح و مرگ هموطنانمان می گردد.
در سال های اخیر با توجه به قیمت بالای زمین و مسکن ، برخی از مهندسین، معماران، انبوه سازان و دست اندر کاران بخش ساخت و ساز ساختمان ترجیح می دهند با حذف موتورخانه حرارت مرکزی و جایگزین نمودن پکیج های حرارتی، از فضای مورد نیاز جهت موتورخانه برای ساخت پارکینگ، انباری و ... استفاده کنند. اما با نگاهی به موارد ذیل در می یابیم که حتی در صورت این جایگزینی نمی توان فضای مورد نیاز تاسیسات مکانیکی و برقی را به طور کل حذف نمود زیرا همانطور که خواهد دید مطابق مقررات تمهید فضایی جهت نصب تجهیزات مورد نیاز برای تامین برق و روشنایی اضطراری و نیز مخزن ذخیره آب مصرفی ضروری است:
 - طبق الزامات مبحث سوم ( بند 3-1-10-2-10) مقررات ملی ساختمان، تمام بناهای آپارتمانی با بیش از 10 واحد مسکونی یا 3 طبقه ارتفاع بایستی تسهیلات روشنایی اضطراری داشته باشند.
- طبق الزامات مبحث سوم ( بند 3-1-18-11-4) مقررات ملی ساختمان، هر عمارت بلند با ضوابط ویژه باید به مولد نیروی برق دوم که همواره آماده استفاده است و حداقل یکی از آسانسورها را برای ماموران آتش نشانی در هنگام حریق قابل استفاده می نماید مجهز باشد. ظرفیت مولد نیروی برق باید برای کارکرد همزمان و تامین همه تجهیزاتی که زیر نامبرده شده کافی و مناسب باشند:
 الف- شبکه روشنایی اضطراری
ب- شبکه هشدار و اعلام حریق
ج- پمپ های آتش نشانی ساختمان
د- تجهیزات ایستگاه کنترل مرکزی
ه- دست کم یکی از آسانسورهای مربوط به همه طبقات
و- تجهیزات مکانیکی مانع دود در دوربندها
 o طبق الزامات مبحث سوم ( بند 3-1-18-1) مقررات ملی ساختمان، هر بنایی که ارتفاع آن ( فاصله بین تراز کف بالاترین طبقه قابل تصرف تا تراز پایین ترین سطح قابل دسترس برای ماشین های آتش نشانی) بالاتر از 23 متر باشد، عمارت بلند محسوب می گردد.
- طبق الزامات مبحث 16 (بند16- 4- 6 قسمت ب) مقررات ملی ساختمان، در ساختمان های مسکونی بیش از 4 طبقه یا بیش از 10 واحد آپارتمانی باید مخزن ذخیره آب با گنجایش 12 ساعت مصرف، بر اساس 150 لیتر برای هر نفر در شبانه روز، پیش بینی شود. که طبیعتا یک موتورخانه با بوستر پمپ‌های آبرسانی مورد نیاز است.
نکته حائز اهمیت دیگر این است که اساسا در مقرارت ملی ما نصب وسایل گازسوز در داخل فضاهای مسکونی ممنوع شده است و حتی شروطی که برای نصب این وسایل گذاشته شده خود باعث نقض مباحث مربوط به مبحث نوزدهم مقررات ملی می گردد:
- طبق الزامات مبحث 17 (بند 17-3-2 ) مقررات ملی ساختمان، نصب وسایل گازسوز گرمایشی (انواع بخاری، آب گرمکن و پکیج) در فضاهای داخلی ساختمان های عمومی و خاص ممنوع است. مگر آنکه هوای مورد نیاز احتراق آنها از فضای خارج از ساختمان تامین شود.
 o مطابق بند17- 2-2-1 مقررات ملی ساختمان، مجتمع های مسکونی آپارتمانی که در آن ها 10 واحد مسکونی یا بیشتر وجود داشته باشد، از نظر رعایت مقررات لوله کشی گاز در گروه ساختمان های عمومی قرار می گیرند.
مطابق این بند یا باید پکیج های هرمتیک در فضاهای داخلی نصب گردد که هوای احتراق خود را مستقیم از خارج از فضای مسکونی تامین می کنند (این در حالیست که اغلب پکیج های موجود در بازار به دلیل قیمت مناسب تر غیرهرمتیک هستند) یا اینکه در صورت نصب پکیج های غیر هرمتیک بایستی دریچه ورود هوا برای تهیه هوای مورد نیاز احتراق تعبیه گردد که این خود ناقض مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان‌ بوده و باعث اتلافات عظیم انرژی می شود. و این در حالی است که سازمان بهینه سازی مصرف سوخت به صورت مداوم بر عایق بندی و درزبندی کامل ساختمان ها تاکید می ورزد.